اولین گام پذیرش این موضع در نظام آموزشی این است که به  دنبال تربیت نسلی باشیم که در امروز و همین طور در آینده شادی و نشاط را برای خود و دیگران هم بخواهد مسولان آموزش و پرورش در تصمیم گیری ها باید تمام جنبه ها را در نظر بگیرند.

.محیط مدرسه را شاداب کنیم.رنگ مدرسه، نوع پوشش دانش آموزان ، رنگ کلاس ها و تجهیزات و ... شادی را منتقل کند.

استفاده از معلمین با انگیزه و مدیران شایسته راه دیگری است.

مدیر خوب با اعمال مدیریت خوب خودش می تواند شادابی را در مدرسه ایجاد کند، معلم با انگیزه با تدریس خوب خودش، برخورد مناسب با دانش آموزان و آموزش های عملی در حوزه مهارت های اجتماعی و مسئولیت پذیری و ... می تواند در تقویت این فضا نقش مهمی داشته باشد.ارتباط منطقی و خوب بین اولیاء خانه و مدرسه هم همین طور.

دادن نقش به دانش آموزان در مدرسه احساس خوبی در آنان ایجاد می کند..اجازه دهیم جشنواره های اقوام در مدارس برگزار شود به همت خود دانش آموزان، خانواده ها و اولیاء مدرسه در تقویت هویت فرهنگی، گامی اساسی برداریم که یکی از مهمترین مولفه های نشاط اجتماعی است . به حقوشان احترام بگذاریم، به تفاوت ها توجه کنیم، سواد اجتماعی را به دانش اموزان یاد دهیم و فقط متکی بر محفوظات نشویم تا در کنار درس خواندن انسان بودن را هم  بیاموزند .

برنامه‌های گروهی شاد برای دانش آموزان به صورت مسابقات گروهی که باعث می‌شود دانش آموزان انرژی خود را تخلیه نمایند و احساس شادی را به شکل درست تجربه کنند.

برای آنکه بتوانیم شادی و هیجان را در مدارس ایجاد کنیم، به برنامه‌ریزی دقیق و همه‌جانبه برای تغییرات اساسی در فضاهای آموزشی رو آوریم؛ باید فضای سرد و یخ زده آموزشی را به محیطی گرم و دلچسب و شیرین مبدل کنیم، چرا که در جامعه‌ای که شادی وجود دارد، بیماری روانی، احساس ناکامی و بدبختی بسیار کمتر از سطح هنجارها خواهد بود و حس زندگی در میان شهروندان آن جامعه موج می‌زند.

شادی و نشاط حلقه مفقوده سیستم آموزشی

چه باید کرد؟

این نکته حائز اهمیت است که برای داشتن مدرسه ای سالم ،مطلوب و شاد باید به تمامی عوامل و اجزای تشکیل دهنده آن پرداخت.

انتخاب سیاستگذاران و مدیران و معلمین خوب در تزریق شادی و ایجاد بستر شادی و نشاط در مدارس بسیار مهم است.باید اجازه دهیم بچه ها در مدارس شاد تربیت شوند که تاثیرش در یادگیری های دروس و مهارت ها اجتماعی و غیره هم بسیار قابل توجه خواهد بود.

درآموزش و پرورش ما با انسان سر و کار داریم .با دانش آموزی که در آینده قرار است چرخ این مملکت را بچرخاند وهر چقدر توان داریم باید برایش سرمایه گذاری کنیم.

 اولین گام پذیرش این موضع در نظام آموزشی این است که به  دنبال تربیت نسلی باشیم که در امروز و همین طور در آینده شادی و نشاط را برای خود و دیگران هم بخواهد مسولان آموزش و پرورش در تصمیم گیری ها باید تمام جنبه ها را در نظر بگیرند.

.محیط مدرسه را شاداب کنیم.رنگ مدرسه، نوع پوشش دانش آموزان ، رنگ کلاس ها و تجهیزات و ... شادی را منتقل کند.

استفاده از معلمین با انگیزه و مدیران شایسته راه دیگری است.

مدیر خوب با اعمال مدیریت خوب خودش می تواند شادابی را در مدرسه ایجاد کند، معلم با انگیزه با تدریس خوب خودش، برخورد مناسب با دانش آموزان و آموزش های عملی در حوزه مهارت های اجتماعی و مسئولیت پذیری و ... می تواند در تقویت این فضا نقش مهمی داشته باشد.ارتباط منطقی و خوب بین اولیاء خانه و مدرسه هم همین طور.

دادن نقش به دانش آموزان در مدرسه احساس خوبی در آنان ایجاد می کند..اجازه دهیم جشنواره های اقوام در مدارس برگزار شود به همت خود دانش آموزان، خانواده ها و اولیاء مدرسه در تقویت هویت فرهنگی، گامی اساسی برداریم که یکی از مهمترین مولفه های نشاط اجتماعی است . به حقوشان احترام بگذاریم، به تفاوت ها توجه کنیم، سواد اجتماعی را به دانش اموزان یاد دهیم و فقط متکی بر محفوظات نشویم تا در کنار درس خواندن انسان بودن را هم  بیاموزند .

برنامه‌های گروهی شاد برای دانش آموزان به صورت مسابقات گروهی که باعث می‌شود دانش آموزان انرژی خود را تخلیه نمایند و احساس شادی را به شکل درست تجربه کنند.

برای آنکه بتوانیم شادی و هیجان را در مدارس ایجاد کنیم، به برنامه‌ریزی دقیق و همه‌جانبه برای تغییرات اساسی در فضاهای آموزشی رو آوریم؛ باید فضای سرد و یخ زده آموزشی را به محیطی گرم و دلچسب و شیرین مبدل کنیم، چرا که در جامعه‌ای که شادی وجود دارد، بیماری روانی، احساس ناکامی و بدبختی بسیار کمتر از سطح هنجارها خواهد بود و حس زندگی در میان شهروندان آن جامعه موج می‌زند.